سطح زیر کشت باقلا در ایران

l مجموع سطح زير كشت حدود 20 هزار هكتار

l توليد حدود 24 هزار تن

l ارقام و توده‌هاي مهم:

1- رقم بركت در شمال كشور

2- توده سرازيري در جنوب كشور

3-ارقام الجزايزي-شامي وزهره

l مناطق اصلي كشت و كار در ايران

1- استان‌ خوزستان

2- استان گلستان

3- استان مازندران

باقلا گياهي است علفي، يكساله، ديپلوئيد (با 12 كروموزم) و دگرگشن (حدود 40%) كه ارتفاع آن حدود 100 سانتيمتر مي‌باشد. برگهاي آن متناوب و مركب است كه داراي برگچه هايي بشكل تخم مرغ مي باشد. گلهاي باقلا درشت و سفيدكه داراي لكه هاي سياه و بنفش است . ميوه آن كه همان باقلا است داراي غلافي پوشيده از كرك بطول تقريباً12 سانتي متر است . در هر غلاف تعدادي دانه قرار دارد .گل و شاخه گلدار، ميوه وتخم باقلا مصارف طبي دارند.

خواص دارویی:

l دم كرده گل باقلاا ضد تشنج و ادرار آور است .

l دم كرده گل باقلا سنگ كليه را دفع مي كند و براي قولنج هاي كليوي مفيد است.

l جوشانده باقلا براي ورم مثانه مفيد است.

l جوشانده باقلا اثر خوبي در رفع رماتيسم درد

l از جوشانده باقلا براي درمان نقرس استفاده كنيد.

l باقلا رااگر با آب سركه و آب بپزيد و با پوست بخوريد اسهال مزمن را درمان مي كند.

l براي رفع گرفتگي صدا در باقلا را با روغن بادام و قند مخلوط كنيد و بخوريد .

l ضماد در باقلا را باشنبليله و عسل براي نرم كردن دمل و ورم بناگوش و زير چشم مفيد است .

l جوشانده باقلا شكم روشهاي مزمن را برطرف مي كند .

l ضماد باقلا جوش وكورك را مي رساند و چرك را خارج مي كند.

l براي درمان تكرر ادرار از جوشانده ريشه باقلا استفاده كنيد .

تركيبات شيميايي : در صد گرم دانه باقلا سبز و خام مواد زير موجود است :

l آب: 72 گرم

l پروتئين :8/4 گرم

l مواد چرب : 4گرم

l نشاسته : 15/8 گرم

l كلسيم :28 ميلي گرم

l فسفر :155 ميلي گرم

l آهن : 2/2 ميلي گرم

l سديم : 40 ميلي گرم

l پتاسيم : 470 ميلي گرم

l ويتامين آ :220ميلي گرم

l ويتامين ب 1 :3 ميلي گرم

l ويتامين ب 2 : 18 ميلي گرم

l ويتامين ب 3 : 1/5 ميلي گرم

l ويتامين ث : 30 ميلي گرم

l phytine

برنج رنگي

نويسنده: Ram C. chaudhary و D.V.Tran در كتاب: speciality rices of the world

برنج هايي كه رنگ زير پوسته آن ها، سرخ، ارغواني يا سياه، حاوي مقادير زيادي از رسوبات رنگيزه هاي آنتوسيانين در لايه هاي مختلف پريكارپ، پوشش دانه و آلورن باشد، به برنج هاي رنگي معروفند. مساحت بيش از 400000 هكتار از مزارع چين به توليد برنج هاي رنگي اختصاص يافته است، كه بيش از 26/1 درصد سطح زير كشت برنج اين كشور است. كارگران چيني اظهار مي كنند كه برنج سرخ داراي مقادير زيادي از آهن، روي مي باشد، و برنج ارغواني و سياه از نظر عناصر كمياب گوناگون مانند: منگنز، كلسيم، موليبدن و ويتامين هاي C، B₁ ، B₆ و B₁₂ غني هستند. اين رنگ مربوط به برنجي است كه فقط پوسته هاي اول آن يعني لما و پاله آ جداشده باشد. اين برنج ها در فرآيندهاي صنايع غذايي و نمايش هاي تشريفاتي جشن ها مورد استفاده قرار مي گيرد. برنج هاي رنگي براي درست كردن كيك، بيسكويت، كيك سال نو، شراب برنج، حليم، رشته، كوفته كله گنجشكي و ساير غذاها به كار مي رود. غذا هاي سياه رنگ طبيعي در چين خيلي رواج دارند. مترجم: برنج هاي رنگي در ايران، برنج هاي هرز ناميده مي شوند و مانند علف هاي هرز با آن ها رفتار مي گردد. متأسفانه، اين نوع علف هاي هرز تا پيش از خوشه دهي قابل شناسايي نيستند.

برنج سرخ

در تعداد زيادي از كشورهاي آسيايي، برنج سرخ انتشار يافته است. در جنوب شرقي و شرق چين كمونيست، برنج سرخ اغلب، به زيرگونه هندي تعلق دارد. مطابق اطلاعات بانك ژن چين، از 31663 رقم جمع آوري شده، 7/20 در صد آن ها دانه هاي سرخ هستند. ارقام محلي سرخ در مقابل شرايط محيطي نا مناسب مانند: خاك هاي نامرغوب و مناطق مرتفع، قابليت تحمل زيادي دارند. بيش ترين برنج هاي سرخ براي بهبود كيفيت خوراكي و پخت، در كارخانه هاي برنجكوبي قابل تبديل به برنج هاي سفيد هستند. برنج هاي سرخ تبديل نشده به سفيد، خوش پخت نبوده و مصرف كننده آن را نمي پسندد. مترجم: ارقامي وجود دارند كه تمام آندسپرم دانه ( درون دانه ) آن ها سرخ است و قابل تبديل به برنج سفيد نيست. در ايران، بعضي از فروشندگان، برنج هاي قرمز سفيد شده را به علت شباهت آن ها از نظر شكل دانه با رقم برنج حسني به جاي حسني به خريداران مي فروشند. يكبار چيزي نمانده بود سر مترجم كلاه رود، كه زود فهميد.

برنج سياه

چين از نظر ذخاير برنج سياه، معروف ترين كشورهاست. در سال 1993 در بانك ژن ملي گياهان زراعي چين 46000 رقم و در مركز ذخاير زادشناختي مؤسسه بين المللي تحقيقات برنج 75000 رقم به ثبت رسيد. از ميان آن ها 583 رقم برنج سياه در جهان و 359 رقم در چين وجود داشت و بقيه آن ها در سريلانكا ، اندونزي، هند، فيليپين و بنگلادش وجود داشت. برنج سياه بيش تر در نواحي بين 18 تا 31 درجه شمالي به ويژه بين 22 و 28 درجه شمالي در استان هاي يانان، گوآنگ زي و گوآنگ دونگ انتشار داشت. اغلب اين برنج ها داراي بافتي واكسي هستند. 99 رقم سياه – قهوه اي در 35 بخش استان يانان وجود داشت.